دلم تنگ خواهریست که دیگر ندارمش

دلم تنگ خواهری‌‌ست که دیگر ندارمش

کاش میشد بروم به خانه بیارمش

  باز کنم موهایش را و برایش ببافمش

  فالی بگیرم از حافظ او برایم بخواندش 

  زل می‌زنم به سقف و بغض می‌کنم 

چون که سالی‌ست که دیگر ندارمش 

میگردم و خیرات می‌کنم کنار مزار

اگر کسی نبیند یا برندارد به دنبال می‌رومش 

زیرا که گویی زیر زبان من طعمی‌ست از آن

لقمه‌های پر ز مهرش،آری هنوز به یاد می‌آرمش