قاشق های شکسته در آرزوی بهشت

منگ شدم، گاهی مثل یه قاشق توی عسل آرام آرام توی فکر فرو می روم

انقدر که دیگر صدای هیچ قاشق دیگری را نمیشنوم

همانقدر افکار به من و فکر و ذهنم میچسبند

یک چیزی این وسط فرق دارد و آن طعم افکار من با عسل است، افکار من طعم کندر میدهند همانقدر هم اتفاقا رشد دهنده، فقط اگر کم بیاورم برعکس کندر باعث کند شدن حافظه ام میشود، برای همین وانمود میکنم مشکلات مزه ی عسل میدهند که لا اقل آن اندک خاصیت کندر گونه را هم مثل تلخی برایم داشته باشد

اصلا نمیدانم این قاشق کی در دهان مرگ فرو می رود و از این عسل مشکلات جدا و شسته میشود