همه ی این اتفاقات مبارک، از همان وقت ها شروع شد
آرامش دوباره نجیب و سر براه و شکیبا؛
به درون خانه ی دلم بازآمد،
و من خیمه ی آرزوهایم را از نو برپا کردم
همه ی این اتفاقات مبارک
از همان وقتی شروع شد
که تو رفتی
و همه ی دغدغه های پوچ و واهی ام را هم با خودت بردی
اکنون من مانده
و خیمه ای که در دلم بنا کردم تا یک به یک آرزوهای گمشده ام را به دلم برگردانم
و یک عمر را خوش و خرم
عین همه ی قصه ها
در کنار رویاهای بلندم
سر کنیم
وااااااااااااااااااااااای چه خوب:)
کلی کار دارم
بوقول مریضه
کاش یه دامپزشکی بود میومد خونه
آخه موندم اصا چطوری ببرمش شهر
با چی؟ چه ریختی؟
باید براش کالسکه بچه بگیرم:))))) جغجغه هاشم بزارم پیشش پاشونو ببندم در نرن:))))
جدی موندم اصا....
تقصیر خودمه
به اون خانومه خندیدم جوجه شو آورده بود من الان باید قدمزنان دست در دست بوقول از خیابونا رد شیم ببرمش دکتر....:))))
شاید گذاشتمش توی یه کیسه، و با تاکسی رفتم
فک کنم عمده ی حس ناخوشایندم برای اینه که تو اعماق ذهنم فک میکنم تلاش فایده ای نداره
و در واقع گویی جا زدم! متاسفانه
چون قبلا خیلی تلاش کردم و موفق نشدم و سختی کشیدم و هیچکاری هم از دستم بر نمیاد خسته شدم!!!!!
شاید باید از اول هدفگذاری کنم
با توجه به نیازهای روزم
هدف های کوچیک و آروم اروم بزرگترشون میکنم تلاشمم بیشتر میشه به مرور
وقتی نتیجه بگیرم انگیزمم بیشتر میشه حتما
اینکه همیشه خودم به داد خودم میرسم با اینکه خیلی ناراحتم میکنه که انگار اصا نه همفکر دارم نه همدرد نه همدل نه دلسوز نه......اما خوشحالم میکنه که اقلا خودم هوای خودمو دارم و این یه تواناییه
من عاشق کادو پیچ کردنم
این واقعا خوشحالم میکنه
اما باید وقت داشته باشم
از کار هول هولکی بدم میاد!
و وقتی هم هدیه میگیرم خیلی برام مهمه که رسمی و با بسته بندی تحویلش بگیرم
از چیزی که بذارن تو یه نایلون بهم بدن انقد بدم میاد که خودمو کنترل میکنم چیزی نگم
گاهی موفق میشم
تنها چیزی که میدونم اینه که سخت خوشحال میشم
چند شبه خیلی جای خالیتو حس میکنم
همه چی درست میشه مگه نه؟
