چقدر به دعای خیر شما محتاجم

مثل بچه ای که به آغوش امن مادرش رسیده باشه، با چشمان اشکبار، سلام دادم

شنیدم دلم نجوا میکرد

امامزاده ی من، عزیز من، چقدر دلم برات تنگ شده بود...ممنون که این مدت دعامون کردی

و شمردم اون حاجت هایی که خدا به حرمت دعای امامزاده جانم ، روا کرده بود

با چه دل تنگ و بیقراری قرآنی که نذر شده بود، به صاحبش رسوندم و گفتم امامزاده الوعده وفا، این قرآن مبارکت باشه

خداحافظی نکرده دلم برای لمس اسم حسین وسط شعر محتشم، حک شده بالای ضریح، تنگ شده بود و پر میکشید...

الانم دوباره رفته زیارت

برای مامان ایران عزیزمون دعا کردم

برای ظهور بابا صاحب...

خدا کنه اگه عمری بود خدا قسمت کنه، بازم امامزاده مهربون و بزرگوارم، منو صدا بزنه، تا من از شوق سر از پا نشناخته مشرف بشم خدمتش