همه چی درست میشه به امید خدا

فک کنم عمده ی حس ناخوشایندم برای اینه که تو اعماق ذهنم فک میکنم تلاش فایده ای نداره

و در واقع گویی جا زدم! متاسفانه

چون قبلا خیلی تلاش کردم و موفق نشدم و سختی کشیدم و هیچکاری هم از دستم بر نمیاد خسته شدم!!!!!

 

شاید باید از اول هدفگذاری کنم

با توجه به نیازهای روزم

هدف های کوچیک و آروم اروم بزرگترشون میکنم تلاشمم بیشتر میشه به مرور

وقتی نتیجه بگیرم انگیزمم بیشتر میشه حتما

اینکه همیشه خودم به داد خودم میرسم با اینکه خیلی ناراحتم میکنه که انگار اصا نه همفکر دارم نه همدرد نه همدل نه دلسوز نه......اما خوشحالم میکنه که اقلا خودم هوای خودمو دارم و این یه تواناییه